වේවැල් කෝටු නාරං සියඹලා අතු

එකදාස් නමසිය බර ගණන් වල සිද්ධ වෙච්ච දෙයක් තමයි මේ කියන්න යන්නේ.  අපේ ඉස්කෝලේ මහනුවර නගරයේ තියෙන ප්‍රසිද්ධ එකක්. මේ සිද්දිය වෙනකොට මම හිටියේ හයේ පන්තියේ. මම තමා පන්තියේ මොනිටෝර්. ඉතින් එදා මේ සිද්දිය වෙන වෙලේ අපිට තිබුනේ සිංහල පාඩම හැබැයි සිංහල උගන්නන ගුරුතුමී නිවාඩු ගිහින් පන්තියේ කොල්ලන්ට හරිම ජොලි වෙලාවක් තමයි ටීචර් නැති පීරියඩ් එක, දැන් කොල්ලන්ගේ බහුතරයකගේ කැමැත්ත තමයි පිට්ටනියට සෙල්ලම් කරන්න යන එක. මම ඉතින් කවදත් ප්‍රොජාතන්තරයට ගරු කරන එකානේ, ඉතින් මමත් එක පයින්ම මේකට කැමති උනත් පාසලේ ආණ්ඩුක්‍රම වියවස්ථාවට අනුකුල දැයි කියල බලන්ඩත් ඔනේනිසා අග්‍ර විනිශ්චයකාර තුමාගෙන් (විදුහල්පති) අවසර එහෙම අරගෙන කොල්ලන්ව පිට්ටනියට දක්කන්න පටන් ගත්ත විතරයි කඩාකප්පල් කාරී කිහිපදෙනෙක් ගෙන් අති ප්‍රබල විරුද්ධතාවයක්  අවා. මෙන්න මුන් කියනවා "පිට්ටනියට යන උන් පලයන් අපි පන්තියේ ඉඳන් පාඩම් කරනවා" අනේ මෙහෙම උන්. මමත් ඉතින්  ප්‍රොජාතන්තරයට අනුව වැඩකරන්න ඕනේ නිසා පන්තියේ මැරයා උන "ලන්දයා" ට වැඩේ බාර දුන්නා. ලන්දයත් ඉතින් බොහොම දැහැමින් සෙමින් මේ එකෙක්ගේ දෙන්නෙක්ගේ බෙල්ලෙන් අල්ලලා "මොකද යකෝ පිට්ටනියට යනවද නැත්තන් මම යවන්නද" කියල  ආදර  ගෞරවයෙන් අහපු නිසා මේ කඩාකප්පල් කාරි පිරිසත් පිට්ටනියට ගියා. කොහොමද අපේ ප්‍රොජාතන්තරය?

ඉතින් කොහොමහරි පිට්ටනියට ගියයි කියමුකෝ, දැන් ඉතින් යන්ඩ බැහැ කියපු එකාලයි යන්ඩ උනන්දුව තිබුන එවුනුයි ඔක්කොම සෙල්ලම. ඔය කොහොමින් කොහොමින්  හරි වෙලාව ඉවර වෙලා බෙල් එකත් ගහලා හැබැයි අපි එකෙක්වත් බෙල් එක ගැහුවා කියල දන්නේ නැහැ.  ඊට පස්සේ තිබුනේ සෞඛ්‍යය පාඩම. ගුරු තුමා තමයි  යු.ජි. සිරිසේන සර් . අපි කියුවේ යු ජි කියලා. (අපේ ඉස්කෝලේ ගිය එකෙක් මේ බ්ලොග් ඒක කියවුවොත් ඉතින් මේ නම අහපු ගමන් විස්තරේ ඔක්කොම දන්නවා.) 

යු.ජි. සිරිසේන සර්  කියන්නේ ජාතික ඇඳුම අඳින විනය උපරිම කරගත්ත කෙනෙක් තමයි. පන්තියට අපු ගමන් ම හැමෝම නැගිටලා ආචාර කරලා ලේන්සු දෙකක් (එකක් තිබ්බොතින් ඉවරයි. සර් කියන්නේ එකක් මුහුණ පිහදන්නත් අනික් එක හදිසියෙන් හොටු ආවොත් පිහදන්නත් තියෙන්න ඕනේ කියල. සිරිසේන සර් ගෙන් ඉගෙන ගත්ත උන් හැමෝම තාමත් ලේන්සු දෙකක් පාවිච්චිකරනවා ) ඩෙස්ක් උඩ  තියලා අත්  දෙක ඩෙස්ක් එක උඩ  තියාගෙන ඉන්න ඕනේ නියපොතු පේන  විදිහට. වැරදිලාවත් නියපොතු ටිකක් හරි වැවිලා තිබුනොත් එහෙම නැත්තන්  ලේන්සු දෙකක් නොතිබුනොත් ඇඟිලි කැඩෙනකල් අඩි රූලෙන් ගහනවා. 

ඔන්න ඉතින් යු. ජි. සර් ගේ හැටි. දැන් ඉතින් හිතගත්තහැකි නේද උන දේ. 

ඔන්න ඉතින් ඉතුරු ටික වෙච්ච විදිහ. බෙල් එක වැදුනා  විතරයි  සර් එනවා අපේ පන්තියට. ළමයි එක්කෙනෙක්වත් පන්තියේ නැහැ.

 සර්ට යකා  නැගලා පන්තියේ ළමයි හොයනවා ඉස්කෝලේ හැමතැනම. අන්තිමේදී ළමයි ටික පිට්ටනියේ කියලා දැනගෙන වෙනත් පන්තියක ළමයෙක් මගින් පණිවිඩයක් එවනවා වහාම පන්තියට එන්න කියලා. ඔන්න දැන් අපි ඔක්කොම පන්තියට එනවා වෙවුලමින් මොකද වෙනදේ දන්නවානේ. ඔන්න ඉතින් කොහොම හරි අපි පන්තියට එනකොට විනාඩි 15ක් විතර ගිහින්. හැමෝම  පූස් පැටව් වගේ ගිහින් වාඩි උනා.

 "ආයුබෝවන් සර්", "ආයුබෝවන්" සර් ගෙන් ප්‍රතිචාර.

"මොනිටර් ඉස්සරහට එනවා" මම හිමින් සීරුවේ සර් ලගට ගියා නෙවෙයි යැවුනා. " දැන් office එකට ගිහිල්ලා  වේවැල  අරගෙන එනවා"  මම ඉතින් කීකරු බලු කුක්කා වගේ වේවැල අරගෙන අවා. දැන් තමයි නඩු විභාගය. ඉස්සෙල්ලම මම. යම රජු ඉදිරියට පැමිණුන නිරී සතෙක් වගේ සර් ඉදිරියේ ඉන්නවා. 

"මොකද මගේ පන්තිය වෙලේ පිට්ටනියට ගියේ"

"සර් කලින් පීරියඩ් එකේ තිබුනේ සිංහල, ටීචර් ඇවිත් නැති නිසා ප්‍රින්සිපල් ගෙන් පර්මිෂන් අරගෙන තමයි ගියේ" .මම නියම ලෝ පොඉන්ට් එකක් දෙනවා.

"බොහොම හොඳයි,  බොහොම හොඳයි  ප්‍රින්සිපල් ගෙන් පර්මිෂන් ගත්තේ සිංහල  පීරියඩ් එකේදී පිට්ටනියට යන්න නේ, මගේ පාඩම වෙලේ පිට්ටනියේ ඉන්න නෙවේනේ"

දැන් දීපන්කෝ උත්තර, මමත් ඇරියේ නැහැ හැබැයි  දැන් මගේ දනිස් දෙක මැඩලින්  ගහනව. මම බොහොම පහත් හඬින් මෙහෙම කියනවා 

"බෙල් එක ඇහුනේ නැහැ සර්"

"අල්ලපන් අත" මාර දිව්‍ය පුත්‍රයා වගේ සර් කෑ ගහපි. "චාටස් ....." තරු දාහක් විසිඋනා.

 "යනවා ගිහින් වාඩිවෙනවා" මම අතට පිඹිමින් ගිහින් වාඩි උනා. ඔයින්  ගියා ඇති මම හිතින් කියවනවා. 

මම හිතපු විදිහට වැඩේ ඉවර උනේ නැහැ. සර් පන්තියේ කොනකින් පටන් ගත්තා.

"තමා එනවා ඉස්සරහට " කොනේම ඉස්සරහ පේලියේ හිටපු බුවා සර් ලඟට ගියා. කරුමෙක මහත මේකා මම අර මුලින් කියපු කඩාකප්පල් කාරයෙක්. මේකා දැන් මෙහෙම කියනවා 

"අනේ සර් අපි ඔක්කොම යන්න බැහැ කීවා මොනිටෝර් තමයි  අපිව එක්කගෙන ගියේ, ගියේ නැත්තම් බලාගෙනයි කියලා "ලන්දයා" අපිට බල කරා"

"මොනිටෝර්, ලන්දයා දෙන්නම එනවා ඉස්සරහට, ඇත්තද මේ කියන්නේ" අපි දෙන්නම නිහඬයි. 

"ලන්දයා අල්ලනවා අත ...  චටාස්..."  දැන් ඒ ගමන සර් මෙහෙම කියනවා

"දැන් දෙන්නම හැරෙනවා අනිත්  පැත්ත." 

" චටාස්.." මගේ පස්ස පැත්තට එකයි , "චටාස්.. චටාස්.." ලන්දයාගේ පස්ස පැත්තට දෙකයි . අපි දෙන්නා ඇරුනම පන්තියේ ළමයි 35 දෙනෙක් හිටියා ඒ 35 දෙනාගේම අතට එක බැගින් මගේ පස්ස පැත්තට 35 යි , ලන්දයාගේ  පස්ස පැත්තට 70යි".  අප්පා පශ්චාත් භාගයට ඒ වෙලේ දැනුන සනීපය 

සියලු දඬුවම් අහවර කල අදුරුතුමෝ මෙසේ පැවැසීය

 " එක ගානේ අතට ගැහුවේ පිට්ටනියට ගියාට නෙවේ, ගිය වැඩේ වෙලාවට ඉවරකරලා අනිත් වැඩේට වෙලාවට අවේ නැති නිසා. මොනිටෝර්ට ළමයි 35 දෙනා  වෙනුවෙන් පිටිපස්සට 35 ගැහුවේ වෙලාවට ළමයි 35 නැවත පන්තියට එක්කගෙන ඒමේ වගකීම පැහැරහැරීමට, ලන්දයාට ළමයි 35 දෙනා  වෙනුවෙන් (35 x 2) 70  ගැහුවේ බලහත්කාරකම් සහ චන්ඩිකම් වලට."

අදටත් වගකීමක් බාරගන්නකොට මේ සිද්දිය මතක් වෙනවා. ඒ නිසා හැකි උපරිමයෙන් එම වගකීම වෙලාවට ඉටුකිරීමට කටයුතු කරනවා. (හැබැයි මගේ මංගල දිනයේදීනම් නැකතට යන්න බැරි උනා.   හි.. හී..  හික් ...)

මේ සටහන යු. ජි. සර් ට උපහාර පිණිස. මෙවන් වූ ගුරු දෙවිවරු මතු බුදුවේවා !! 

පසු සටහන:

දැනට වසර 5 කට පමණ පෙර ගුරු උපහාරක් තිබුණා . එදා මම  යු. ජි. සර් ට වැඳලා එහෙම මෙසිද්ධිය මතක්කරලා කීවා "සර්ට පින් සිද්ද වෙන්න අදටත් මම වෙලාවට වැඩකරනවා සර් " කියලා. එතකොට සර් කියපි "අනේ කොල්ලෝ මම ඔච්චර් ගහල තියෙනවද" කියලා.